بی خبر

خودم را گم کرده ام اما دیگر دنبالش نمی گردم بگذار ویلان و سرگردان دور جهان بگردد، نه دیگر محال است دنبالش بگردم... بی خبر...

مدتی است که ،کتاب مفصلِ تاریخ مشروطه احمد کسروی را می خوانم ، هر چقدر از لذتی که با خواندن کتاب ،نصیبم شد، برایتان بگویم کافی نیست . خودتان باید بخوانید تا نظر مرا تایید کنید . کاش می شد خلاصه ای از آن تهیه کرد و در اختیار همگان قرار داد.کسروی راوی هوشمند و دقیقی است، شیوه ی صادقانه و درستی برای روایت گری و گزارش و تاریخ نویسی دارد . او نگاهی جامع و کاملا مستند به وقایع جنبش مشروطه دارد.از نقاط قوت کتاب آن است که نویسنده ضمن شرح ماجراهای مشروطه به مشکلات و آسیب های جنبش هم اشاره می کند؛- ندانم کاری مشروطه خواهان وجدی نگرفتن خطراتی که در راه بود ،- منفعت طلبی بعضی از نمایندگان،- مبهم بودن موضع گیری های بعضی اشخاص،- فهم نادرست عمومِ مردم از کلمه مشروطه وآزادی،- باور کردن وعده و وعیدهای شاه ،رئیس الوزرا ، درباریان- اعتماد به اشخاصی که رفتار و حرکات سیاسی شفاف و صریحی نداشتند ...که منجر به کودتا و به توپ بستن مجلسو کشتن آزادیخواهان و برچیده شدن بساط مشروطه شد . تاوان سنگینی که آزادیخواهان دادند و هرگز جبران نشد.او در شرح وقایع آن سالها جانب بی طرفی را نگه می دارد و همان طور که از خود بینی و غرور کاذب مجاهدین ، کوچک شمردن دشمن از سوی نمایندگان و آزادیخواهان مستقر در تهران، می نویسد، از عملکرد درست و دور اندیشانه انجمن ولایتی تبریز و از علل خشونت وخودکامگیِ شاه ، رئیس الوزرا و درباریان هم سخن می گوید و از افراد بی گناه و مظلومی هم که قربانی نا آرامی ها شدند یاد می کند.در زمان درگیری های مشروطه ،نویسنده تقریبا شانزده یا هفده سال داشته از نزدیک شاهد اتفاقاتی که در تبریز ( قلب تپنده جنبش) می افتاده ، بوده است.تاریخ هایی که در کتاب عنوان می شود، دقیق ( با ذکر روزِ هفته و ماه به ت بی خبر...

می پرسد؛

- چطوری؟

می گویم؛

-دلتنگم...

کمی دلتنگم...

کمی بیشتر از کمی دلتنگم...

راستش زیاد دلتنگم...

راستِ راستش خیلی بیشتر از زیاد دلتنگم...

اصلا می دانی ، چطور هستم؟

خیلی خیلی خیلی دلتنگم...

بی خبر...